Şehzadeler Belediye Başkanı Gülşah Durbay’ın vefatı, Manisa’yı derin bir sessizliğe bürüdü.

Şehzadeler Belediye Başkanı Gülşah Durbay’ın vefatı, Manisa’yı derin bir sessizliğe bürüdü.
Genç yaşta, hizmet yolundayken gelen bu kayıp; yalnızca bir belediye başkanının değil, umut vadeden bir insanın aramızdan ayrılışıdır.

Manisa bugün daha sessiz.
Sokaklar aynı, binalar yerli yerinde ama şehir eksik. Çünkü bir isim değil, bir insan eksildi bu kentten.

Şehzadeler Belediye Başkanı Gülşah Durbay’ın vefatı, siyasetin gündelik sertliğinin çok ötesinde bir acı bıraktı. Bu, bir makamın boşalması değil; bir evladın, bir yol arkadaşının, bir umudun yarım kalmasıdır.

Gençti.
Üretmeye, çalışmaya, anlatmaya zamanı vardı.
Kent için hayalleri, yarınlara dair planları vardı.
Ama hayat, bazen en ağır cümlesini en erken kuruyor.

Gülşah Durbay, yalnızca bir belediye başkanı değildi.
Aynı zamanda Manisa’da kadınların kamusal alandaki varlığını güçlendiren, gençlere cesaret veren bir figürdü.
Siyasetin çoğu zaman sert, kırıcı ve yorucu ikliminde; nezaketle, sakinlikle ve kararlılıkla yürümeye çalışan bir duruş sergiledi.

Bu yüzden onun kaybı, parti rozetlerinin ötesinde hissedildi.
Bugün Manisa’da tutulan yas, ortak bir insanlık duygusunun yasıdır.

Bir insan görevdeyken hayata veda ettiğinde, geride hep yarım kalan cümleler olur.
Yapılamayan projeler, dokunulamayan hayatlar, söylenemeyen sözler…

Ama bazı izler vardır ki, süreden bağımsızdır.
Kısa zamanda bırakılan bir samimiyet, bir güven duygusu, bir “iyi ki” hissi…

Gülşah Durbay’ın ardından söylenen sözlerde en çok bu hissediliyor.

Bazen en doğru tepki sessizliktir.
Yüksek sesle konuşmak değil, baş eğerek hatırlamak gerekir.
Bugün Manisa’nın ihtiyacı olan da budur:
Sessiz bir saygı, derin bir vefa, sahici bir başsağlığı.

Bu kayıp bize bir kez daha hatırlattı:
Siyaset gelip geçer, makamlar devredilir ama insan kalır.
Asıl iz bırakan, geride nasıl bir insanlık bıraktığımızdır.

Gülşah Durbay’a Allah’tan rahmet;
ailesine, yakınlarına, mesai arkadaşlarına ve Manisa halkına sabır diliyorum.

Bu şehir, onu kısa sürede tanıdı ama samimiyetle sahiplendi.
Ve bazı insanlar, aramızdan erken ayrılsalar da
şehirlerin hafızasında uzun süre yaşamaya devam eder.

Manisa bugün bir evladını uğurluyor.
Eksik ama vefalı…