2025’i uğurluyoruz. Valizini çoktan topladı, kapıda bekliyor. Arkasına bakıp bakmadığını bilmiyoruz ama bize bıraktıkları ortada.
Yorgunluk, yarım kalan hayaller, ertelenmiş umutlar…
Bir yıl daha geçti ve yine ‘kolay değildi’ cümlesi dudaklarımızda.
**
2025, çoğu insan için mücadele yılıydı. Geçim derdi biraz daha ağırlaştı. Sabrın tükenmesine az da kalsa yine bir şeylere alışmak zorunda kaldık.
Fiyatlara, belirsizliğe, suskunluklara…
Alışmak, kabullenmek anlamına gelmese hayatta kalmanın yolu haline geldi.
Şimdi kapıda 2026 var. Henüz içeri girmedi ama beklentiler çoktan ona yüklendi. Daha adil olsun, daha sakin olsun, biraz nefes aldıran bir yıl olsun istiyoruz. Büyük mucizeler değil belki ama küçük rahatlamalar, normalleşen hayatlar, geleceğe dair korkunun biraz azalması bile yeter.
**
Her yeni yıl, eskisinden tertemiz gelmiyor. 2026 da geçmişten bağımsız olmayacak. Sorunlar bizimle birlikte taşınacak. Ama yine de insan, yeni bir sayfanın açıldığını düşünmek istiyor. Çünkü umut, bazen tek sermayemiz.
2025’i uğurlarken ne büyük vedalar yapıyoruz ne de yüksek sesle hesap soruyoruz. Sadece bir not düşüyoruz tarihe: Zordu ama geçtik. Yorulduk ama durmadık.
2026’ya girerken dileğimiz net: Daha az kaygı, daha çok güven. Daha az konuşulan ama daha çok hissedilen bir adalet. Ve en önemlisi, insana insanca yaşadığını hissettiren günler.
Yeni yıl kapıda. Biz hazır mıyız bilinmez… Ama bir yılı daha geride bırakmanın ağırlığıyla, yenisine adım atacağız!
