Oğullarının kaybolmasının ardından geçen yıllarda birçok kez arama yapan ve çeşitli gelişmeler yaşanan aile, halen bir sonuç alamadı. Osman Dikici'nin kaybolduğu günden beri oğullarını arayan anne ve baba, yaşadıkları acıyı ve çaresizliği paylaşıyor.
Oğlunun Kayboluşu: Bir Telefonun Ardındaki Gizem
Olay, 1 Haziran 2002 tarihinde İzmir'in Karşıyaka ilçesi Bahçelievler Mahallesi'nde meydana geldi. O dönemde 27 yaşında olan Osman Dikici, evinin önünde aracına bineceği sırada kimliği belirsiz kişiler tarafından zorla bir otomobile bindirilerek kaçırıldı. Ailesi, oğullarından o günden sonra hiçbir haber alamadı. Baba Kemal Dikici, olaydan sonra çeşitli aramalar yapsalar da herhangi bir sonuca ulaşamadıklarını belirtiyor.
Baba Dikici, 2002 yılında oğlunun kaybolmasının ardından kendilerine gelen bir telefonu unutamıyor. Telefonu açan gizemli kişi, "Bizim Osman ile işimiz var, kendisi bir ay bizimle kalacak" demişti. Ancak daha sonra, telefon kapatıldı ve bir daha geri dönüş olmadı. Aile, polise başvurmakla birlikte, yapılan araştırmalardan bir sonuç çıkmadı.
Baba Dikici: "Ömrümün Yarısı Ağlamakla Geçti"
Osman Dikici'nin kayboluşu, baba Kemal Dikici için tarifsiz bir acıya dönüştü. Oğlunun kaybolduğu günden itibaren, kanser hastalığına yakalandığını belirten baba, sürekli mahkemelerle uğraşarak oğlunu bulmaya çalıştıklarını söyledi. "Ömrümün yarısı ağlamakla geçti," diyen Kemal Dikici, her gün televizyon kanallarını izleyerek oğlunun izini bulmaya çalıştığını ifade etti. Ayrıca, oğlunun kaçırılmasında suçlu olan şüpheli Bülent Uzun'un Ukrayna'da olduğu ve kırmızı bültenle arandığını öğrendiklerini aktardı.
Baba Dikici, “Kaçırıldığında 27 yaşındaydı, şimdi 49 yaşında. Oğlum canlı gelirse dünyalar benim olur. Devletin ve polis ekiplerinin hala gayretli bir şekilde oğlumu aradığını biliyorum," dedi.
Anne Dikici: "Oğlum Şimdi Karşımda Olsa Doya Doya Sarılırdım"
Osman Dikici'nin kaybolmasının ardından acılı anne Fatma Dikici de büyük bir özlem ve hasret içinde yaşamını sürdürüyor. 22 yıl boyunca oğlunun izini sürerken, anne Dikici bir gece, Osman'ın telefonla kendisine eve döneceğini söylediğini ve sabah uyandığında oğlunun kaybolduğunu hatırlıyor. Anne, oğlunun kaybolmasından sonra aldığı telefonun içeriğini şöyle anlatıyor: “Bir telefon geldi ve Osman'ın ellerinde olduğunu söylediler. O günden beri kendisinden bir daha haber alamadık."
Anne Dikici, oğluna duyduğu hasreti dile getirerek, "Oğlum şimdi karşımda olsa doya doya sarılır, özlem giderirdim," ifadelerini kullandı. Ayrıca, oğlunu kaçıranların ve onları bu duruma düşürenlerin yargılanmasını istediklerini belirtti.
Devlet Yetkililerine Çağrı
Aile, oğullarına kavuşmak için yıllardır çaba sarf ediyor, ancak hala bir iz bulabilmiş değiller. Anne ve baba, devlet büyüklerinden ve yetkililerden yardım beklediklerini vurgulayarak, "Allah kimseyi evlat acısıyla sınamasın," diyerek acılarını paylaştılar.
