En büyük ahmaklığın fotoğrafını çekmek gibidir bazen karşıdan bakmak hayata…

Panoramasında kareler atlayıp dururken başka başka ahmaklıklara; gülüp geçmektir bazen anı diye saklamak onları.

Ve ah ne büyük ahmaklıktır; ait olmadığın, dahil olmadığın o fotoğrafın kenarında köşesinde kendi sırıtan yüzünü görmek.

Aramızda kalsın ama; işte o zaman bitmişsin demektir. Karşıkonulamaz buyurganlıkla seni çağıran o şeytani sese kulak vermiş hatta gönül vermişsin demektir.

Geçmiş olsun!..

Bence artık sen de herkes gibisin…

Şimdi artık köy taranır sen oyuna alkış tutarsın…

Kolay değil elbet! Hiç kolay değil suyun akışına gitmek varken, suya yön vermek.

O halde hep birlikte gülümsüyoruz...

Bir, iki, üç…

En güzel fotoğraf seninkisi.

***

Nereye gidersen git; en uzaklara, uçurum kenarlarına git… Kapat kulaklarını dünyaya; bütün sesler sussun, tüm merhabalar ertelensin… Gözlerini yum sonra; bak da görme kimseleri, gör de isim verme kimselere…

Ve …

Kaçamadığın yerde at kendini en yüksekten aşağıya… Sonra doğrul tekrar dizlerinin üstüne kaldığın yerden devam et yaşamaya.


Dibe çekiyorsa hayat seni her ne yapsan, bilinir ki ayakların vurmadıkça yere çıkamazsın bir daha suyun yüzüne.

***

Mavisi küsmüş deniz olur mu hiç!

Ayakların kuma, ellerin mavilere dokunacaktır elbet. Sen elini uzat, zamanın bir yerinde tutunacak bir el bulacaktır elbet.

***

Belki de yaşamak dediğin; en büyük ahmaklıklara bile göre göre ağız dolusu gülebilmektir…

Kim bilir!

***

Bence artık hepimiz birbirimize benziyoruz.

Ağlayan, çağlayan gözlerimize sahte gülümsemeler; güçsüz, korkak yanlarımıza ödünsüz kahramanlar; kırılan, incinen duygularımıza zalim cellatlar iliştiriyoruz…

***

Böyle olsun istememiştik belki… Her gün yeni baştan kirlenirken dünya, grilere çalarken maviler kendini ve inanıyorum ki böyle olsun istememiştik ama fütursuzca atılan her kahkahada yenildik, kaybettik insan kalan yanlarımızı...

O günden beri yoğunluğunca yaşayamadığımız her şey için; ıskalanan her mutluluk, kaçırılan her fırsat, tadılan her yenilgi, bırakılan her el, unutulan her insan, reddedilen her sevinç için daha çok güldük...

Ağlayacağımız yerde güldük halimize…

***

O halde gülümse kendine…

Bir, iki, üç…

En güzel fotoğraf bizimkisi!..