Sahiplenmek; kendinin olduğunu öne sürmek, koruyup kollamak anlamına geliyor sözlük anlamıyla. İlişki anlamındaysa sayfalarca kelime yazılabilir aslında. Bu gün bir durup düşünün neleri kendimize ait hissediyoruz?
Ben söyleyeyim siz sonunu getirin listenin. Giysilerimiz, kitaplarımız, arabamız, evimiz, takılarımız, yatağımız, yorganımız, yastığımız, annemiz, babamız, kardeşimiz, eşimiz, çocuklarımız, arkadaşlarımız, işimiz, akrabalarımız...
Eşyaları geçtim insanları bile kendimize ait zannedip sahipleniyoruz. Hatta sahiplenilmek istiyoruz. Çünkü bu bize değerli hissettiriyor. Kendimizi önemsememiz yetmiyor, başkaları da önemsesin istiyoruz. Hatta bu yüzden dayak yiyen bir çok kadın başımda adam olsun bana sahip çıksın diye ayrılmıyor kocasından. Bu da o erkeğe daha da rahatlık veriyor. Ama ne güzel işte sahipleniyor. Öteki türlü sevmese takmaz umurunda olmaz. Ne de güzel kandırıyoruz kendimizi.
Annemizi, babamızı öyle sahipleniyoruz ki kardeşimizden kıskanıyoruz, arkadaşımız bizim ya başkasıyla samimi olduğunda bana ait değilmiş diye küsüyoruz. Biz niye bu duyguyu hastalık boyutunda yaşıyoruz?
Çocuklarımız bize ait ve büyüdüklerinde bile hala onları küçükmüş gibi görüyoruz. Eşimiz arkadaşlarıyla dışarı çıksa kızıyoruz. Çünkü biz sahiplenmeyi ve sahiplenilmeyi saplantı haline getiriyoruz. Bu hastalık gibi bizi kemiriyor. Halbuki ona harcadığımız enerjiyi kendi günümüze harcasak kim bilir neler üreteceğiz.
Eşin dışarıya çıktığında kendine alan aç. Uzun zamandır yapmak isteyip yapamadığın bişey yap. O an uygun değilsen başka zaman mutlaka yap ama kendine gün ve şans ver. Bunu sana kimse vermeyecek senden başka. Arkadaşın başkalarıyla görüşebilir. O sana ait değil. Sende kurslara katıl yeni arkadaşların olsun. Özgür bırak etrafındakileri. Zaten sen bıraktıkça rahatlayıp hafifleyeceksin. Kardeşini bırak o da kendince yaşasın ebeveyn ilişkisini. Düşünsene sizden başka kimse aynı yerde yaşamadı anne karnını. İşini sahiplen evet ama evine girdiğinde bırak kapının dışında düşüncelerini. Düşünmek için saat ayır. O saat harici düşünme. Göreceksin zihnin boşaldığında daha da her anlamda zenginleşeceksin. Eşyalarını takıntı yapma bugün varlar yarın yok. Sultan Süleyman'a kalmadı dünya unutma. Çocuklarını rahat bırak. Aşırı sahiplendiğinde özgürlükleri gidiyor, kendi başlarına bir şey yapamıyorlar. Bu da senin işine geliyor. Sana muhtaç olduklarında kendini değerli hissediyorsun, ama sen zaten değerlisin. Onlar istediğinde yardım et sadece onlara. Hafifle. Bırak. Sahiplenmeyi saplantılı bir hale getirme. Hepimiz bir aileye, bir topluma aitiz. Mutlaka sana ait olan bir şeyler var sadece saygıyla ve özgürce yaşa.
Son olarak sahiplenmek ona istediğin gibi davranmak değildir. Karşındaki eşya da olsa insan da unutma hiçbir şey birine tamamen ait değildir ve sen de değilsin.
