Taşı, toprağı hallaç pamuğu gibi
Atmalı insan.
Taş, kum rüzgarda savrulmalı
Ayrışarak..
Tarlanın taşını, ayrık otunu ayıklayıp
Ekmeli ekini,
Büyüdüğünü görmeli başakların.
İnsan başak gibi değil midir?
İçleri boşken, başları dik.
Doldukça, boynu eğik!
Ekilen ekinin dolgun başakları,
Yüzde gülümseme,
Yürekte ferahlamadır.
Yorgunluk mu kalır bedende ve ruhta?
Üstüne, üstlük.
Öğüttüğü buğdaydan
Ekmeğini yapıp pişirirken buram, buram
Emek kokan tütmeler, “pişse de ağız tadıyla
Yesek” dedirtiyorsa.
Fırından çıkan ekmeğin yanında varsa siyah zeytinin.
Birde yumrukla kırıp yiyeceğin kuru, beyaz soğanın,
“ SARAY SOFRALARI “ fakir kalır tatta!
Bunun için
Çalışmalısın tarlada domates gibi kızarıncaya kadar.
Boşuna dememiş atalarımız,
“ TARLADA EMEĞİ OLMAYANIN SOFRADA
YÜZÜ OLMAZ “ diye
Kan, ter, can suyudur sebzenin, meyvenin.
Sen bir verirsin, o sana bin!
“ Sofran olur “ Halil İbrahim sofrası”
Sofrayı salt,
“ Kuş sütünün eksik olmaması zenginleştirmez
Gönülden sohbet eksikse, miden dolar, ruhun aç kalır.
Hayatta, rüzgar eken fırtına biçer.
Ürün eken, hasat.
Çapalanmayan, ekilip dikilmeyen,
Sulanmayan topraktan, ne beklersin?
Sürekli Bir şeyler ekmeli insan.
Çocuğun içine, ana, baba,
vatan sevgisi, insan sevgisi
Hoş görü, mütevazilik, cömertlik,
İnsana değer katan Her Ne varsa?
Toprak ana vericidir, doğurgandır.
Sen dikmesen, ekmesen bile,
Börtü, böcek döller
Rüzgar diker, yağmur sular.
İnsan ayağı basmamış dağlarda,
Taşların arasında çıkan fideyi
Sen mi diktin sanırsın?
Kumlardan okyanus olan
Çölün ortasındaki vahayı yaratan kim?
Pamuklara sarmalı toprağı insan.
Kız çocukları
Toprak, tohum koymalı çeyiz sandıklarına
Bakın mitolojiye
Yunanda Demeter,
Eski Roma’da Ceres,
Sümerlerde İnanna,
Anadolu’da Kybele, tabiat ananın,
Kızlarının ve bereketin adıdır.
Onlar gibi
Doğurgan bereketli kızlarımız olmalı
İnsan kendine yetmeli
Ekip, biçmeli toprağı.
Toprağı tırnakları ile kazımalı
Tırnakları ile kazıyıp makam, mevkiye
Gelenleri kim söküp atabilir, gönüllerden?
Bu bereketli vatan topraklarında
Ülküsünün, ülkesinin milletinin, ilim ve irfan
Peşinden koşacak, “ FİKRİ HÜR,
VİCDANI HÜR” çocuklar yetiştirmek
Boynumuzun borcu!
Kan ve can bedeli ile kazandığımız toprakları
Yabancılara, parsel, parsel satmak kimin haddine?
İnsan kendine yetmeli
Başka vatan toprağı olmadığını,
“KAFASINA BELLEMELİ! “
