Ne güzel demiş Mevlana;
Hayat bir nefestir, Aldığın kadar.
Hayat bir kafestir, Kaldığın kadar.
Hayat bir hevestir, Daldığın kadar.
"Hayat" bir nefes sevgili dostlar, anlamadan geçirdiğimiz;
Her "an"ı huzurla sindirebildiğimiz, sağlıklı, mutluluk dolu, iyi ki yaşadım diyebildiğimiz bir hayatımız olsun hepimizin.

Hayat bir nefes kadar kısa her anın tadını çıkarıp geride hoş bir seda bırakabilmek en büyük miras…

‘'Mutluluk insanın kendi elinde kızım'' derdi babam. Zor şartlarda yaşıyor olabilirsin, sıkıntılı, yorgunsundur ve seni canından bezdirmiş kişiler olabilir, omuzların sorumluluklarını taşıyamaz hale geldiğinde; işte o anlarda senden daha zor şartlarda yaşayanları düşün.
Aklına benim sözlerim gelsin. Sen doğru bildiklerini yap, yaşa, yanlışlar zamanı gelince doğrulur ya da kaybolur,
Ağustos böceklerinin kış gelince ölmesi gibi, bu hep böyledir, böyle devam eder.
Hayata direnmek, doğru, ilkeli olmak öğretildi bana.
Hayata tutunmak hepimizin görevi, yaşam mücadelesi.
Öğrenciyken ders çalışmak, büyüyünce erken saatte kalkıp işe gitmek, hep direniyoruz işte bir şekilde…
Sağlıklıyken ufacık şeylere, hastayken de sağlıklı günlere direniyoruz. Başkalarının hayalleri olan şeyleri kafamıza takıp sıkıntılara direniyoruz bazen…
Bazen yaşam çok zor olsa da; yaşamak için sebeplerin vardır.
Yorgun, uykusuz, mutsuz da olsak hayata direniyoruz, işte hepimiz bir şekilde…
Yorgunken bir bardak çaya, uykusuzken sıcak bir yatağa, mutsuzken samimi bir gülümsemeye ulaşmak adına hayata direniyoruz.
Sabahları erkenden uyanmak, ekmek parası için yollarda kan ter içinde koşturmak, akşam yemek yetiştirmek, çocuklara ders çalıştırmak için hayata direniyoruz.
Yaşamak için, ekmek parası için, çocuklar için, sorumluluklar için şu hayata direniyoruz tamam ama; bize kötü davranan ve hissettiren insanların yanında durmaya, huzur bulamadığımız yerlerde kalmaya mecbur değiliz bu tür hayata direnmeye…
Bazen de bırakın bunları kendi haline, evrenin akışına, evren sizi başka bir bahara hazırlar siz yeni baharları bekleyin.
Bazen hayatın koşturmasında nefes bile almayı unutuyoruz. Biraz durun, evrenin sesini dinleyin.
Akışa bırakın kendinizi.
Zaten hayata direnerek geçecek zaman.
Sevgi ile kalın