Sabaha karşı uyandım. Tan ağarmaya başlamıştı. Serindi... Buğulanan camdan perdeyi araladım. Sokakta çöp tenekesinin etrafındaki kedi köpekleri gördüm. Soğukta karınlarını doyurmak için ekmek peşine düşmüşlerdi. Okula giden öğrenciler, işlerine gidenler ‘’Yeni bir gün daha başlamıştı hayatta. Yaşanan,yaşanmaya çalışılan’’...Bazen acılara tutunarak, bazen sevinçlere … 

         Soğukta, tarlada elleri çatlayan kadınlarımız, dışarda kar yağarken maden altında ekmek parası kazananlar, herkes bir lokma ekmeğin peşinde. Kaloriferli evlerinde, yemekleri ayaklarına gelen insanlar ancak basında görüyor bu görüntüleri. 

Çaresizliği, yokluğu yaşamadan kimse bilemez. Her duygu kendine münhasır aslında... Her duyguyu yaşamadan bilemezsin. 

         İnsanları anlamak için onların hayatına dokunabilmek lazım. İnsanlarla ilgilenmiyoruz. Onları basın düzeyinde yaşıyor, onların küçük hayatlarındaki dramı yakalayamıyoruz. 

         Tam da bugünlerde 2017 nin son günlerinde; gelin hep birlikte sevgi zinciri oluşturalım. Gelin tek yürek olup çaresizlere çare olalım. Tüm siyasi kimliklerimizi, sıfatlarımızı, egolarımızı dışarda bırakıp bu sevgi zincirinin halkasını tamamlayalım. Zincirdeki tek halka hiç bir şey yapamaz. Birlik ve beraberlik olursa zincir bütünleşir, büyür, amacına ulaşır. 

         2017’ile hesaplaşın, acıları, sıkıntıları ona bırakın. 

2017’yi affedin önce kendiniz için. Affetmek büyüklüktür aslında bilene... 

        2018’i kucaklayın. Yeni bir sayfa açın hayata... 

Her Aralık ayında, her yıl kendim için yeni kararlar alayım, kendim için bir şeyler yapayım diyorum. Ya da en azından değiştiremediğim huylarımı değiştireyim. En başta değişebilmek önemli. 

Ve 2017 de yapacaklarınız varsa, görmek istedikleriniz, söyleyecek sözleriniz tam 15 gün var 2017 den eskiden ne varsa tamamlayın. 

Eski yılla hesaplaşın. 

2018 e yeni bir sayfa, yeni bir 365 güne güzellikler ekleyin. 

Herkes kendi yaşadığını biliyor bu hayatta… 

Herkesin seni gördüğü ve görmek istediği kadarsın aslında… 

Ne yaşatırsan onu yaşayacaksın diye boşuna dememişler. 

Bazı anlar var ki; bende değişemiyorum, hayat beni de değiştiremiyor. Değişmiyorum çünkü… 

O anlar çok değerli… O anlarda kalmak, yıllar sonra bile onu hissetmek çok değerli. 

Anlarda değil ama hayatın akışında değişmek çok önemli. 

Hayatın içinde iyi insan olabilmek bütün mesele. 

Bazı anlarda ufak bir tebessüm bile çok şey katar hayata. 

Aralık ayında buz gibi hava kabulümde soğuk insana hala katlanamıyorum. 

Bazı anlar var hayata anlam katan, yüzünü güldüren, yaşama bağlayan… Hatırladığınızda yüzünüzü güldüren, huzur veren ‘’Bazı Anlar’’ınız çok olsun… 

Bazen her şey değişir, adresler değişir, sesler değişir, dostlar değişir. 

Yıllar geçtikçe yüzler değişir... 

Ama kalbindeki hep aynı kalır... 

Ah o kalptekinin hatırına bile çekilir bazen özlemler … 

Birde siz değişmeyin, ne olursa olsun değişmeyin... 

         Sevgi ile kalın...